We staan samen de kap in te kijken. Niet zozeer naar de bloemen maar naar de luchting. ‘Zie je dat raam daar? Dat ligt dicht. En die daarachter heeft een kier van een paar centimeter. Heb je er weleens over gedacht om je ramen opnieuw af te stellen zodat ze allemaal gelijk opengaan?’ Ik kijk hem lachend aan. ‘Ja, daar heb ik weleens over nagedacht, maar deze kas is 37 jaar oud. Ik ben bang dat de bouten afbreken als ik eraan ga lopen draaien!’
Heerlijk om af en toe het voorjaar te zien doorbreken. Af en toe, want echt verwend worden we nog niet. Schijnt weer te maken te hebben met El Niño. Die heeft normaal gesproken geen invloed op het Westeuropese weer, behalve in de lente. Ik heb het niet verzonnen, ‘t komt bij weerdeskundigen vandaan. En zij voorspellen dat de lente nog even uit blijft. Nu treft het dat ik binnenkort een afspraak heb bij de tandarts. Dat scheelt.
Toch zorgt die af en toe doorbrekende zon al wel voor hoofdbrekens. Want wat wil je graag de winterteelt achter je laten! Gewicht, lengte, dikkere stelen, ik kan er naar uitzien. Maar daar zit meteen het addertje. Want kamille is geen gewas om op te jagen. We hebben al zo vaak meegemaakt dat een te hoog oplopende temperatuur in de kas in het voorjaar slecht blad oplevert. En het blijft lastig om dan de goede keuze te maken.
