Ze wijst naar de kast: ‘Daar staat mijn vader!’ Een karakteristieke foto van mijn opa met een jas over zijn arm. ‘Ja,’ zeg ik, ‘weet u nog waar dat was?’ Verward kijkt ze me aan. Nee, dat weet ze niet meer. ‘Dat is de Gallio,’ zegt ze, met iets van trots in haar stem.
Ik heb net een lijst gemaakt van mensen die een rouwkaart moeten krijgen. Want mijn moeder is op 29 oktober overleden. Ze is 96 jaar geworden. Sinds het begin van de coronatijd begon haar mentale gezondheid te verminderen. Tekenen van dementie, vergeetachtigheid en vervagende herinneringen. Geen fijne ziekte, voor zover ziekte fijn kan zijn. Toch werd onze moeder in die tijd ook milder en daar waren we wel weer blij mee.
Als ik de namen op de lijst voorbij zie komen gaan mijn gedachten terug. Buren waar ze het goed mee had. Samen in een flatportiek aan de prins Bernhardlaan. Om beurten het trappenhuis schoonboenen. Redderen in de schuurtjes als na een stortbui het souterrain was ondergelopen. Gezellig een praatje maken bij het elkaar tegen komen op de trap na het boodschappen doen. Het zijn míjn goede jeugdherinneringen, maar ook die van haar weet ik.
‘Ze heeft 25 jaar voor hem gezorgd’
Dochter van een bloemenhandelaar. Ze trouwde met een zoon van een tuinder. Van een andere kerk, dus dat leverde problemen op. Samen acht kinderen gekregen. Het was zeker in het begin geen vetpot, maar toch hadden ze het goed. Met tien mensen op een vierkamerflatje, kom daar nu nog eens om. O, ik wil het niet idealiseren hoor en het was ook weleens ‘feest’, maar ze leefden in vertrouwen.
Toen mijn vader in 1983 na een hersentumoroperatie hulpbehoevend werd kwam er veel op haar neer. Ze heeft 25 jaar lang voor hem gezorgd. Over elkaar trouw beloven gesproken. Alleen verder moeten gaan was zwaar. Haar man was haar beste vriend.
Ik mag dit eigenlijk helemaal niet van haar schrijven. Van mensverheerlijking moest ze niets hebben. Daarom zingen we op haar begrafenis: Geloofd zij God met diepst ontzag. Hij overlaadt ons dag aan dag met Zijne gunstbewijzen. Ik hield van haar.
Kees van Egmond,
Lees hier meer columns van Kees.
