In Parijs wisten ze het zeker. Er was sprake van een invasie. Niet van body snatchers, dat was slechts science fiction, maar van bedwantsen. Het ritselde ervan! Alsof het een Egyptische plaag betrof. Ze zaten overal, zelfs in metrolijn 8. Er moesten snel maatregelen worden getroffen, want volgend jaar zijn de Olympische Spelen in Parijs en stel je eens voor dat al die atleten en supporters…
Ach ja, hoe vaak zeggen we het niet, of wel in dit geval? ‘Ik weet zeker dat…’ Pas nog. We lagen kamille te snijden en sommige takken hadden vervormde knoppen. Er misten bloemblaadjes. Omdat ik helemaal into de sporen ben ging ik denken aan een kopertekort. Een collega had me namelijk weleens verteld dat in hun distels door kopertekort geen bloemen kwamen. ‘We kunnen het toch proberen?’
Zo gaat het in de sierteelt vaak. Weten we zeker dat er dit aan de hand is of dat. Calciumtekort. Een overmaat aan fosfaat. Of een teeltadviseur weet overtuigend te brengen dat bicarbonaat de boosdoener is. Je maakt elkaar gek zonder dat je precies weet hoe het zit. Ik heb trouwens medelijden met onze kleindochters die binnenkort te horen gaan krijgen dat het Sinterklaasfeest alleen maar een verkleedpartij is. De eerste illusie die een mens armer wordt.