Het regende vanmorgen toen ik mijn tweewekelijkse verzameling zakken plastic, metaal en drinkverpakkingen (pmd) naar de oranje band aan de lantaarnpaal bij mij voor aan de weg ging brengen. Het wegbrengen van de vijf zakken met ieder hun eigen zure lucht zijn niet de huishoudelijke klusjes waar ik mij met een nuchtere maag op verheug. Er zijn andere klusjes zonder nare luchtjes te bedenken. Maar ja, in alles voor de betere wereld heeft iedereen heeft zijn corveetaken zeg ik dan maar.
Het corvee van het scheiden van het huishoudelijk afval is het bruggetje naar het EU-voorstel om de eisen aan verpakkingen en de verpakkingsindustrie op te gaan schroeven. Kort gezegd wil men aan zes knoppen gaan draaien om de hoeveelheid afval in de EU terug te dringen. Een voorgenomen verplichting die producenten en gebruikers van verpakkingen verder stimuleert om de negatieve impact van verpakkingen te verlagen. Waar wil men naar toe in 2030? Alle verpakkingen zo goed als 100% recyclebaar, nieuwe plastics moeten bestaan uit gerecyclede producten, bevordering van het hergebruik van verpakkingen, geproduceerd afval zal in 2030 voor 70% gerecycled moeten zijn en statiegeld systemen worden verder uitgebreid om zwerfafval verder te voorkomen.
Het duizelde me even toen ik hier de infographic en publicatie van Rabo Research over vond. Doelstellingen die nog in lang niet alle bedrijfsplannen zijn terug te vinden.
Even terug naar mijn verregende loopje van vanmorgen. Nederland staat er in Europa niet lekker op met de hoeveelheid verpakkingen per hoofd van de bevolking. We zijn 9e binnen Europa met jaarlijks ongeveer 165 kilo verpakkingsafval per hoofd van de bevolking. Voor jullie beeld, Kroatië doet dit het beste met 65 kilo per hoofd van de bevolking. Duitsland het minste met jaarlijks 225 kilo per hoofd van de bevolking. Even omrekenen, voor ons gezin van vier personen sjouw ik dus jaarlijks 660 kilogram naar het oranje lipje aan de lantaarnpaal bij mij voor het huis. Om het ‘verfijnde’ aroma erbij voor nu maar even te vergeten.
In hetzelfde rapport stonden ook verheugende berichten. In Nederland is de recyclinggraad al best groot. We staan tweede achter België. In Nederland behalen we ongeveer 75% recycling van al ons afval. Daarmee is doelwaarde 2030 al gehaald, maar is er voor 2040 nog wel wat te gaan. Goed bezig, al zeg ik het zelf. Er is één maar toen ik de statistiek zat door te bladeren. Onze belangrijkste afzetlanden in Europa (Duitsland, Frankrijk) zijn nog lang niet zover. Nog niet op de doelwaarde 2025 en überhaupt niet op de streefwaarde voor 2030. Dan voel ik de welbekende volgende regenbui al aankomen. Sierteelt Nederland exporteert fors naar deze landen. Drie keer raden wie de volgende keer iets gaat vragen over jouw product en vooral het verpakkingsmateriaal. Dat kunnen we dus al uittekenen.
Misschien daarom een bruggetje wanneer komende tijd jouw neusvleugels geprikkeld worden door een zuur luchtje uit een oude melk- of vleeswarenverpakking: Hoe ga ik ervoor zorgen dat mijn eindklant geen nare lucht van mijn verpakkingen overhoudt?
