Voordat de ledenvergadering verder gaat zitten we nog even wat te praten. Over hoe lang ik nu al met mijn broers samenwerk. Inmiddels ruim 41 jaar. En dat er van ons alle drie een zoon in zit. Met z’n zessen dus. ‘En dat het jullie dus lukt om het samen gewoon goed te hebben. Dat vind ik knap!’
Natuurlijk komt dat wel vaker voor. Er zijn, zeker in tuinbouwland, genoeg voorbeelden te vinden van familiebedrijven waarbij eerst broers en daarna kinderen en zelfs kleinkinderen het stokje overnemen. Maar dit is ook waar: Het gaat regelmatig mis. Wie kent er niet de voorbeelden van broers die elkander de tuin uitvochten, al dan niet elkaar achterna zittend met een riek? Want laten we wel wezen, in elk gezin is weleens wat.
Dit jaar gaat er bij ons in dat opzicht veel veranderen. Twee aankomende pensionado’s die hun molenmesje aan de wilgen hangen. Natuurlijk, ze zullen in drukke tijden best weleens op komen draven, tenminste dat zeggen ze nu, maar ze mogen vooral gaan genieten van even niet meer hoeven.
