‘Weet jij wat bekwame grond is?’ Tussen de koetjes en de kalfjes door stel ik de vraag aan mijn broer. Altijd leuk om iemands kennis te testen. ‘Bekwame grond? Nee…’ Ik leg het uit en hij grijnst. ‘Ik ken het wel ergens anders van. Zeer bekwaam.’ Ik lach ook. ‘Laat me raden: Een oudejaarsconference van Wim Kan!’
Het begon een week eerder. Hermen de Graaf, oud-Vakbladmedewerker, postte een artikel van Nieuwe Oogst op X. De titel was ‘Groningse loonwerker zaait eerste uien in bekwame kleigrond.’ Hij vroeg zich af wat ‘bekwame grond’ zou zijn. Ik wist het ook niet, maar Google is je vriend en daar kwam uit dat het om grond gaat die gemakkelijk verkruimelt. Niet te droog, niet te nat, grond die precies goed valt na het bewerken. Zaaien of poten gaat daarna vanzelf. De start is prima.
Wie wil dat nou niet? Ik denk even aan de eerste maanden van vorig jaar. Toen hadden we onze kasgrond teveel water gegeven tijdens de teelt. Maar ja, wat moet je anders? Tien dagen na het gieten was het nog steeds vochtig. Wel water geven? Niet doen? Uiteindelijk bleek de grond na het frezen onbekwaam tot enig goed. Veel te nat. ‘Dat moet volgend jaar anders!’
