Het is kwart over vijf ’s morgens. Kopje koffie, digitale krant erbij. Mijn oog valt op een artikel over duurzame Prinsjesdag. Het blijkt vandaag Duurzame Dinsdag te zijn. Er wordt later die dag een koffer aangeboden aan de staatssecretaris van Milieu met daarin duurzame alternatieven voor een bosje bloemen. De eerste nekharen komen overeind.
Het eerste woord dat eruit springt is gifboeketten. Dat probleem moet opgelost worden. ‘Want dat is wat je eigenlijk koopt als je reguliere bloemen koopt: een bosje gif. Na een week gooi je die weg. Maar omdat er zo veel chemicaliën op zitten, mogen bloemen niet eens in de groene kliko.’ Ik ben nu op het punt dat mijn bloed begint te koken. Niet zo handig, want ik moet diezelfde dag nog plasma doneren bij Sanquin.
Verderop in het artikel gaat het over hoe mensen zijn wakker geschud door berichten over bestrijdingsmiddelen in de sierteelt. Daar wordt gemakshalve de toename van mensen met Parkinson aan gekoppeld. Daar tegenover wordt het beeld geschetst van de schone biologische teelt en alle belemmeringen die daarvoor uit de weg moeten worden geruimd door de overheid. En zo is er weer een helder frame neergezet met aan de ene kant goed en aan de andere kant fout. Tot uw dienst.
