Ze is zelf geveld door de griep, dus ze kijkt naar mij en zegt: ‘Ik heb al een kaart geschreven, maar misschien moet je ook nog even een bosje bloemen kopen.’ Ze doelt op het robijnen huwelijk van mijn broer de volgende dag. ‘Dat is goed,’ zeg ik, ‘dan ga ik eerst even naar de bibliotheek en daarna langs de bloemist.’
Het is een goed tulpenjaar als ik de berichten moet geloven. Tenminste, afhankelijk vanaf welke kant je het bekijkt. Want het aantal gerooide bollen valt wel heel erg tegen. Er is schaarste ontstaan door het natte weer. Minder stuks en kleinere maten. Maar ja, zo werkt het nu eenmaal, daardoor stijgen de prijzen. Wellicht valt het nettoresultaat voor kwekers daardoor mee en is uiteindelijk alleen de consument de pisang. Want die betaalt meer voor zijn boeket of hij krijgt minder bloemen voor hetzelfde geld. De wet van de economie.
We zagen het eerder al bij de pioenenteelt vorig jaar. Een lastig groeiseizoen met veel uitval door schimmel maar mede daardoor hoge prijzen. En in de slipstream daarvan ook hogere prijzen voor andere bloemen. De een z’n dood is de ander zijn brood klinkt wat negatief, maar ook dit cliché heeft een kern van waarheid.
