Het is 2013 als de Bulgarenfraude naar buiten komt. Een Bulgaarse bende moedigt landgenoten aan om in Nederland met terugwerkende kracht toeslagen aan te vragen. De Belastingdienst komt daar achter, maar te laat. De plegers van de fraude zitten dan alweer hoog en droog in hun thuisland.
Ons land is te klein. Pers en politiek spreken schande van het gemak waarmee gefraudeerd kon worden. De roep klinkt om keiharde maatregelen. Dit soort fraude moet onmogelijk worden gemaakt. Pieter Omtzigt vraagt topprioriteit voor het bestrijden van deze manier van belastingmisbruik. Staatssecretaris Frans Weekers overleeft de Bulgarenfraude niet. Hij sprak nog wel profetisch dat de goeden onder de kwaden zullen gaan lijden.
Ik lees erover in het boek Voor ieder wat waars van Rob Wijnberg. Hij laat zien, als journalist, hoe het kan gaan met nieuws. Hoe het wantrouwen tussen burgers onderling en tussen burgers en overheid wordt gevoed. Hoe snel het groot kan worden omdat van het een het ander komt. Onze obsessie met nieuws doet het groeien tot we aan niets anders meer kunnen denken lijkt het wel.
