We spreken elkaar op het moment dat het einde van het feestje van een jarige buurvrouw nadert. Een collega van een paar tuinen verderop. Hij heeft zijn bedrijf verhuurd en ik vraag hem of zijn huurder nog een beetje tevreden is met de prijs die hij voor de warmte moet betalen. ‘Geen idee. Ik hoor hem er niet over.’ Ik lach naar hem dat hij nog geluk heeft dat we hier op de RoCa-warmte zitten. ‘Is dat zo? Ik vond het anders altijd maar een ingewikkelde berekening!’
De laatste tijd krijg ik regelmatig de vraag hoe het met ons zit. Familie, vrienden, collega’s, mensen bij ons in de kerk. ‘Gaan jullie nog wel door met bloemen telen? Kunnen jullie het gas nog betalen? Wordt het niet te duur? Hoe gaat het eigenlijk?’ Vaak haal ik dan eerst even diep adem. Want waar begin je? Meestal toch maar bij dat ene lichtpuntje: Dat wij zijn aangesloten op de restwarmtelevering van de RoCa-centrale. Want hoe zat het ook alweer?
'De tuinders werden lekker
gemaakt met een korting'