Deze column zou over de ellende gaan die de hoge gas- en energieprijzen ook bij tuinders veroorzaken. Maar ik doe mijzelf tekort als ik jullie niet zou vertellen over de geweldige week die ik op Fleuramour heb beleefd. Drie jaar geleden werd ik gevraagd om de Floral Fashionshow MAGIC tijdens de 25e editie te organiseren. Een totale Inge Quint show of iets spectaculairs neerzetten samen met internationale designers. Ik koos voor het laatste en dus was er de afgelopen periode veel overleg. Een uitdaging!
Alles was geschetst en uitgewerkt, maar niet de outfit waar ikzelf de mooiste muziek en visuals onder had staan. Vakantiebeelden van de watervallen van Iguaçu, muziek uit film de Gladiator, ik visualiseerde het, maar een plan? Nee! Tijdens de uitvaart van Queen Elisabeth zat ons team honderden tiewraps te rijgen. De tv moest regelmatig zachter vanwege belangrijke telefoongesprekken: de kanker is bij mijn lieve mama geëxplodeerd. De moeilijkste fase in haar en ons gezinsleven is aangebroken. Er was grote twijfel of ik überhaupt zou afreizen naar België en ik had continu contact met de thuiszorg, arts, ouders en mijn zus. De dag voor de eerste show kwam er rust in de zorgelijke situatie en kon ik mij volledig op de repetities storten. En er was eindelijk een plan voor de genderneutrale outfit en het podium was ruim op tijd klaar. Er bleek dagelijks wel veel herstelwerk en sommige floral friends en modellen kwamen te laat of helemaal niet opdagen. Dat maakte elke generale enorm stressvol. Iedereen kan zingen of toneelspelen, als je jezelf maar voluit geeft. De schaamte voorbij. Nou dat heb ik in de praktijk gebracht. Ik deed elke dag vol overgave modellen totaal verschillende choreografieën voor en schreeuwde voor de show als een drill instructor aanwijzingen dwars door de muziek heen. Er zat zoveel emotie in mijn muziekkeuze dat ik tegen een model riep: ‘Niet lachen, ik wil arrogantie, somberheid, want jouw design heet Beauty of death. Of: ‘Bij de muziek van Lacrimosa sta je strak en bij Miley Cyrus wil ik liefde zien, echte liefde, want dit gaat over mij en mijn mama.’
Ik heb op Fleuramour mogen shinen, maar het was ook intens zonder mijn familie. Ik ben bang dat de dood niet mooi zal zijn, het overschaduwt de euforie, maar wat voelde het lekker om de schaamte voorbij te gaan en wat ben ik trots op mijn lieve team.
Kortom: The Magic arised, ondanks het grote verdriet.
