Hij zit nog vol adrenaline. Zijn trip uit Oekraïne voelt nog steeds onwerkelijk, als hij zijn verhaal doet. Niet voor de eerste keer. John Elstgeest was al te horen op Radio 538. Gaf indrukwekkende quotes af. ‘Ik keek in de helblauwe kijkers van een Oekraïense jongen van een jaar of 18 die een tank ging besturen.’ En: ‘We reden met de autoramen open om te horen of de bommen niet te dichtbij kwamen.’
Elstgeest was net op tijd weg uit Oekraïne. Waar veel Oekraïners strandden in lange files, was hij de drukte net voor. Dankzij een sluipweggetje in Kiev, het negeren van orders bij afgezette straten, de gevaarlijke route via het noorden van het land langs de Wit-Russische grens, voorbij artillerie en tanks en een overdosis geluk. Russische soldaten komt hij niet tegen.
„Ik heb 100 keer 6 gegooid op de juist momenten”, vertelt Elstgeest vanuit het veilige Hoogmade. Zijn zoontje van 12 speelt de hele dag al in de voetbalkooi. Tussendoor belde hij even met zijn moeder in Oekraïne. „Het moet bij hem nog landen”, zegt Elstgeest. Bij hemzelf voelt het hele avontuur ook nog heel onwerkelijk. Misschien dat hij zijn schrale bezittingen die hij meenam op de keukentafel van zijn ouders uitstalt en vastlegt op een foto. Ter herinnering.