De energiemarkten zijn zo extreem als het weer deze zomer. De energiegrondstoffen zoals olie, steenkool en CO2-emissierechten liepen in het eerste halfjaar al naar recordniveaus. Dit kan nooit zo blijven. De vraag is niet óf de recessie en de prijsval komen, maar wanneer deze komen.
Er is al veel over geschreven: de prijzen zijn gestegen tot recordhoogte, gedreven door vraagherstel en schaarste na de overschotten tijdens de coronalockdown. Maar ook door speculatie die oversloeg van de financiële markten naar de grondstofmarkten. Het overschot aan geld, gecreëerd door overheden en centrale banken om een recessie door corona te voorkomen, moet ergens naartoe. Die geldstroom gaat altijd eerst naar financiële markten en dan naar bedrijfsovernames en grondstofmarkten.
De termijnmarkt voor elektriciteit volgt de hele tijd min of meer de kostprijs. Weliswaar is de WKK-sparkspread momenteel fantastisch, maar dat komt omdat vrijwel alle glastuinbouwbedrijven en andere middelgrote organisaties die de WKK hebben draaien nauwelijks kosten voor CO2-emissie hebben. De energiebelastingen op WKK gas zijn nul. Bovendien vallen deze bedrijven niet onder het ETS-systeem en hoeven ze dus geen CO2-emissierechten te kopen.