De boeketten die we nu kennen vinden hun oorsprong in de negentiende eeuw. De eerste definitie van het boeket was een bos met geplukte bloemen die werd gebonden voor in een vaas, als geschenk, voor aan de muur of om neer te leggen bij een overledene. Kleine versies van het boeket werden gedragen als sierraden of op kleding. We kunnen stellen dat een boeket een groot deel van de westerse bloemsierkunst vormt.
In Duitsland ontstond een discussie die uiteindelijk de definitie van het huidige boeket heeft bepaald. Een boeket is een arrangement van samengebonden bloemen- en plantendelen. Het is op één of meerdere punten bij elkaar gebonden en de stelen eindigen op dezelfde lengte in het water. Daaraan werd toegevoegd dat niet ieder gebonden arrangement een boeket is, maar ieder boeket wel een gebonden arrangement. Hiermee wordt bedoeld dat het binden van een boeket alleen functionele doeleinden heeft en niet dient als decoratie. Doordat het boeket gebonden is, kan het zonder vaas vervoerd worden zonder dat de vormgeving verandert. Als laatste werd toegevoegd dat het materiaal niet om een kern gebonden mag worden. Anders spreken we over een guirlande.
